Je had je best op een andere manier mogen tonen
Je was er plotseling en desastreus
Je liet de grond onder mijn voeten heel hard trillen
Je liet mij een hele donkere hemel zien,
zonder kleur en licht
Je liet mij kruipen, mij nietig voelen
Je gaf mij kracht om door te gaan
Met al mijn pijn en verdriet, je verliet mij niet
Hoe stom ik je ook vinden zal
Ik ben je dankbaar voor wat ik nu weet en voelen zal
Het is een les om nooit te vergeten, zoveel verdriet, zoveel geleden
Wat was ik boos op iedereen en alles om mij heen
Zo stom, zo belachelijk, het verdriet ging met mij heen
Uren, dagen, weken, maanden
Heen en terug
Terug en heen
Ik wil dit niet, moet ik hier echt doorheen?